Rodzaje pamięci flash

Od natłoku rodzajów pamięci flash zalegających na półkach sklepów można dostać niezłego mętliku w głowie. Ten aparat obsługuje karty SD, ten telefon korzysta ze wsparcia kart MMC, a tamten komputer ma wbudowany dysk SSD. O co w tym wszystkim chodzi?

Po pierwsze – co to jest pamięć flash (z ang. flash memory)? To pamięć typu EEPROM, którą można kasować i zapisywać, a zarazem, która nie traci swej zawartości po odłączeniu zasilania. Można rozróżnić dwie główne klasy pamięci flash: NAND i NOR, przy czym NOR wykorzystuje się głównie do przetrzymywania firmware danego urządzenia, natomiast NAND stosuje się w pamięciach USB i w kartach pamięci. Jednak same karty pamięci to przynajmniej kilka ich odmian.

MMC (MultiMedia Card) – karta pamięci o wymiarach 24x32x1,4 mm, odznaczająca się dużą wytrzymałością na warunki zewnętrzne, nie posiadająca przełącznika zabezpieczenia danych przed zapisem/skasowaniem. Stosowana głównie w cyfrowych aparatach fotograficznych, telefonach komórkowych, odtwarzaczach MP3 i palmtopach. Wprowadzona w 1997 roku przez SanDisk Corporation i Siemens AG/Infineon Technologies AG. Występuje w dwóch dodatkowych wariantach: RS-MMC (o mniejszych rozmiarach: 24x18x1,4 mm) oraz MMCM lub MMC-Mobile jako wersja karty przeznaczona do telefonów komórkowych.

Memory Stick – karta pamięci wprowadzona przez firmę Sony, a stosowana głównie w aparatach cyfrowych tej firmy, konsolach do gier Playstation oraz telefonach komórkowych marki Sony Ericsson czy też NEC. Obecnie produkowana również przez inne firmy. Występuje dodatkowo w wariantach Memory Stick PRO (szybszy przesył danych i większa pojemność), Memory Stick Duo (rozmiary mniejsze o połowę od standardowych), Memory Stick Pro Duo (szybszy przesył danych, większa pojemność, wymiary mniejsze o połowę), Memory Stick Micro (zwana także M2 – niemal czterokrotnie mniejsza miniatura standardowego Memory Stick).

SD (Secure Digital) – standard kart pamięci opracowany i wprowadzony na rynek w 2000 roku przez firmy SanDisk, Toshiba i Panasonic. Wymiary tej karty są idealne jak w przypadku MMC (24×32 mm), choć są nieco grubsze (2,1 mm), lecz dodatkowo posiadają przełącznik umożliwiający zabezpieczenie danych zapisanych na karcie przed ich nieopatrznym wykasowaniem. Stosowane głównie w cyfrowych apratach fotograficznycn, kamerach cyfrowych, palmtopach, telefonach komórkowych, odtwarzaczach MP4 i urządzeniach do nawigacji GPS. Dodatkowo można spotkać warianty: miniSD (mniejsze wymiary – 21,5x20x1,4 mm, stosowana głównie w urządzeniach mobilnych, tj. telefonach komórkowych, aparatach cyfrowych i netbokach), microSD (najmniejsza seryjnie produkowana karta pamięci o wymiarach zaledwie 11x15x1 mm), SDIO (właściwie jest rozszerzeniem standardu pozwalającym na korzystanie z urządzeń peryferyjnych, jak chociażby: modemów, modułów Bluetooth i WiFi, aparatów cyfrowych, GPS, skanerów czy tunerów telewizyjnych), SDHC (High Capacity – większa pojemność, do 32 GB) i SDXC (eXtended Capacity – znacznie większa pojemność, do 2 TB, a także wysoka prędkość odczytu i zapisu). Obecnie ich produkcją zajmuje się przynajmniej kilkanaście firm.

xD Picture Card – karta pamięci z debiutem w roku 2002, stosowana głównie w aparatach cyfrowych Olympus i FujiFilm, choć produkowana przez Toshibę i Samsunga. Karty te mają niewielkie rozmiary (20x25x1,78 mm), charakteryzują się niskim poborem mocy i dużą wytrzymałością oraz szybkością, która prezentuje się lepiej niż w przypadku kart MMC czy MS. Są natomiast znacznie wolniejsze od kart SD, a zarazem droższe od konkurentów i znacznie mniej popularne, a przez to i trudniej dostępne na rynku.

Smart Media – jeden ze starych standardów kart pamięci flash, sięgający roku 1996, dziś wycofanej z produkcji. Ma stosunkowo duże rozmiary (45x37x0,76 mm) i niewielką pojemność (zaledwie do 128 MB).

Compact Flash – karta pamięci jeszcze starsza od Smart Media, sięgająca roku 1994, a wywodząca się z fabryki SanDisk. Przy dużych rozmiarach (42,8×36,4×3,3 mm) posiada jednak dużą prędkość transmisji danych, sięgającą 133 MB/s. Co ciekawe, sprzedawane są po dziś dzień, a w 2010 roku przedstawiono jej standad mogący pomieścić 144 petabajty (147 456 terabajtów) danych! Produkowane przez kilkadziesiąt różnych firm.

Pamięć USB – jeden z popularniejszych formatów pamięci typu flash, znany pod postacią tzw. pendrive`ów, podłączanych do komputera bezpośrednio poprzez gniazdo USB. Ze względu na rodzaj obsługiwanego portu USB można je podzielić na: USB 1.1 (Full Speed), USB 2.0 (Hi-Speed) oraz USB 3.0 (Super Speed). Z racji małych wymiarów (poręczność) i duże pojemności, jest to jeden z częściej wykorzystywanych nośników danych, w wielu aspektach życia wypierający dominujące dotychczas płyty CD i DVD.

SSD (Solid State Drive) – jest to większa odmiana pamięci typu flash, służąca często jako główny dysk komputera o bardzo szybkim dostępie do danych. Poza prędkością transmisji dużą zaletą dysków SSD jest ich trwałość i odporność na temperatury, nawet rzędu od -40 do +85 stopni Celsjusza, również przy długotrwałej ekspozycji na temperaturę. Minusem są z kolei pojemności znacznie niższe niż w przypadku standardowych dysków twardych i wyższa cena. Co ciekawe, nie jest to technologia ostatnich lat, gdyż sięga ona swymi korzeniami nawet do lat 70 i 80 XX wieku, jednak jej najszybszy rozwój następuje ostatnimi czasy.

Myślę, że teraz będzie wam łatwiej ogarnąć wszystkie rodzaje kart pamięci i ogólnie pamięci typu flash. Jest to o tyle przydatne, że mamy z nimi do czynienia w wielu dziedzinach i pewnie, wraz z upływem czasu, będą one wkraczać w naszą codzienność jeszcze intensywniej.